Nawożenie startowe kukurydzy

Podstawowym zadaniem produkcji roślinnej jest dążenie do uzyskania wysokich, stabilnych i dobrych jakościowo plonów. Istotę nowoczesnej uprawy stanowi racjonalny, zintegrowany system nawożenia, którego podstawowym elementem jest minimalizacja strat składników pokarmowych.

Zastosowanie całej dawki nawozów mineralnych pod kukurydzę w jednym przejeździe, łącznie z siewem, umożliwia tzw. nawożenie startowe. Niestety, jednorazowa aplikacja zwiększa ryzyko zasolenia gleby, istotny jest więc odpowiedni dobór nawozów i technik aplikacji.

Najbardziej rozpowszechniony wśród rolników jest system nawożenia rzutowy – najmniej ekonomiczny, prowadzący do dużego rozproszenia składników pokarmowych w glebie.

Alternatywą powierzchniowego stosowania nawozów są techniki nawożenia zlokalizowanego oraz współrzędnego. Istota aplikacji polega na wprowadzeniu nawozu bezpośrednio w sąsiedztwo nasion lub korzenia, co pozwala na zwiększenie koncentracji składników odżywczych w strefie ukorzenienia się rośliny i zwiększenie efektywności pobierania składników pokarmowych.
Najlepsze efekty wykorzystania składników pokarmowych z nawozów – w postaci wzrostu plonu ilościowego i/lub jakościowego – uzyskuje się przy połączeniu wszystkich technik aplikacji. Zlokalizowane i powierzchniowe nawożenie startowe odpowiada za uzupełnienie zasobności gleby oraz za pokrycie zapotrzebowania na wytworzenie plonu, natomiast nawożenie mikronawozami – za szybszy wzrost w początkowej fazie rozwoju kukurydzy.

Jak nawozić kukurydzę w początkowych stadiach rozwoju?

Kukurydza jest rośliną charakteryzującą się wolnym początkowym rozwojem systemu korzeniowego. Niskie temperatury gleby wpływają negatywnie na pobieranie składników przez młode rośliny. Zjawisko to uwidacznia się jeszcze bardziej na stanowiskach o niskiej zasobności, zwłaszcza w fosfor. Chłodna wiosna to często czas występowania objawów niedoboru fosforu w postaci czerwonawych przebarwień wzdłuż brzegów blaszek liściowych, a następnie zahamowanie wzrostu i rozwoju roślin. Kukurydza jest szczególnie wrażliwa na niedobory fosforu w początkowych fazach rozwojowych, a na każdą tonę ziarna (łącznie ze słomą) pobiera 10–12 kg P2O5. Ważny element nawożenia stanowią też azot, siarka i cynk. Stymulują one rozbudowę systemu korzeniowego, syntezę białek, procesy enzymatyczne, pobieranie pozostałych składników. To właśnie stan odżywienia kukurydzy w okresie do 4. liścia kształtuje strukturę plonu, liczbę zawiązków liści i kolb.

Rozwiązania w startowym nawożeniu kukurydzy

Do sprawdzonych rozwiązań w startowym nawożeniu kukurydzy zalicza się Microstar PMX, który zawiera: azot (N) całkowity (10%), azot amonowy (10%), pięciotlenek fosforu (P2O5 – 40%), P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie (40%), P2O5 rozpuszczalny w wodzie (39%), tlenek magnezu (MgO) rozpuszczalny w wodzie (3%), trójtlenek siarki (SO3) rozpuszczalny w wodzie (11%), bor (B) rozpuszczalny w wodzie (0,03%), miedź (Cu) rozpuszczalną w wodzie (0,01%), żelazo (Fe) rozpuszczalne w wodzie (0,02%), mangan (Mn) rozpuszczalny w wodzie (0,02%), molibden (Mo) rozpuszczalny w wodzie (0,01%), cynk (Zn) rozpuszczalny w wodzie (0,03%). Nawóz stosuje się w dawce 20–30 kg/ha.
Idealnym rozwiązaniem na problemy z dostępnością fosforu w glebie jest ASX Polifosforan amonu. To wysokoskoncentrowany, płynny nawóz NPK, w którym zawarty fosfor jest w 100% rozpuszczalny w wodzie.

dr inż. Tomasz Piotrowski